9. Toscaans stedenschoon

zaterdag 14 juni

Rustdag vandaag.
Niet op de fiets. Uitslapen, kleding van 10 dagen wassen en drogen, lekker een beetje tuttelen rondom de tent. Boven de daken van Florence wordt het pikdonker en valt er een fikse bui, waarvan we nog net een staartje meekrijgen. We kijken zo op het wolkenspel uit. Daarna knapt het op en gaan we de stad in, lopend via het naast de camping gelegen piazza Michelangelo, dat een overweldigend uitzicht biedt over de hele stad. Dan dalen we af via park en trappen en gaan richting Ponte Vecchio. Het is overal uiteraard enorm druk... en gezellig.
We willen graag het Uffizi in (in 1994 kon dat niet, want toen waren we er net op een maandag), maar de lange rijen voor de ingang schrikken ons af.
Bij de Dom, die we destijds wel bezochten en nu graag weer willen zien.... idem dito. Dan maar niet; we blijven gewoon gezellig sfeer proeven: de schitterende buitenkant van Dom en Baptisterium, de Beeldengalerij, het Palazzo Vecchio, de ’David’ van Michelangelo, de nauwe straten, de fraaie gevels, het bijzondere wegdek.
Romano leeft zich overal uit met zijn camera, want alles is even fotogeniek.
De uren vliegen om, ook omdat we hier en daar een terrasje aandoen. Ook de vele ‘gelateria’s’ zijn aanlokkelijk; ijs in alle kleuren, versierd met de verse attributen die de smaak aangeven (ananas, kokosnoot, aardbeien), ligt als grote taarten te pronken.
Bij de VVV laten we ons vertellen hoe we uitstapjes naar Lucca en Sienna kunnen maken. Want we hebben besloten onszelf te tracteren op drie dagen Toscaans stedenschoon voordat we weer op het fietszadel klimmen.
We brengen ook lekker anderhalf uur door in een internetcafé, waar o.a. reisverslag 8 wordt geupload. Daarna een bezoekje aan MacDonalds, verder kuieren, ijsje toe... onze dag kan niet meer stuk.
Om half negen zijn we weer ‘thuis’, waar Romano voetbal gaat kijken en Annelies de
gekochte Telegraaf leest.
We blijken nieuwe buren te hebben; ook Rome-fietsers en wel degenen waarover Hans in Cremona al sprak, omdat hij handig is met fietsen en eventueel raad kan geven bij het vervoer per vliegtuig straks. De wereld is weer klein.
We eindigen de dag met rosé bij de overbuurjongens.

zondag 15 juni

Vandaag willen we naar Lucca met de trein. Met de bus zijn we om half elf bij het station van Florence om vervolgens te constateren dat de trein naar Lucca pas om 12.08 vertrekt.
We maken de wachttijd rendabel door alvast uit te zoeken waar (i.v.m. het plan van morgen) de bus naar Siena vertrekt. Dat is nog een hele zoekpartij, maar we vinden het en kopen alvast kaartjes. Dan nog even internetten; Romano ontvangt een vaderdag-kaart van Susanne; later op de dag zal Elles sms-en en Kersten bellen.
We scoren een bekertje koffie en dan is het nog rennen naar het verafgelegen perron 4 om de trein op het nippertje te halen.
Het is een rit van anderhalf uur. Van deze stad weten we niet veel meer dan een paar alinea’s in het Toscane-gidsje uit de campingwinkel. We kopen een stadsplattegrondje en gaan aan de wandel. Er blijken hier achttien kerken te zijn met elk hun eigen knusse plein(tje) ervoor. En we treffen het: rondom de Dom en op diverse pleinen is er antiekmarkt met echt bijzonder mooie dingen in de kraampjes.
De Dom is prachtig; er is ook een aparte kapel in met een beroemd beeld; het zou nog door de discipel Nicodemus vervaardigd zijn. Helaas mag het niet gefotografeerd worden.
We bekijken behalve de Dom nog zes andere kerken; zoveel hebben we er nog nooit op één zondag van binnen gezien. Een van die kerken heeft een crypte, waar we fundamenten en mozaïeken kunnen zien die zo ongelooflijk oud zijn. Er is een vloertje uit de 1e eeuw voor Christus!
We nemen koffie en een broodje op een van de kleine pleintjes en later kopen we bij een ander plein een zak van de plaatselijke koekjes (cialdi, met anijssmaak). In een kiosk scoren we een dikke zaterdag-Volkskrant.
De grootste verrassing van Lucca is voor ons echter het Piazza Anfiteatro Romano: een groter, maar toch heel intiem plein in de vorm van het oude Romeinse amfitheater dat er ooit gestaan heeft. Heel veel stenen zijn er destijds uit gesloopt om die achttien kerken te bouwen en tussen de resten van de muren zijn huizen gebouwd; het resultaat is een volmaakt ovaal plein, dat met de huisjes in Toscaanse kleuren, de balkonnetjes en de bloemen een geweldig mooie plek is. Het witte wijntje dat we daar onder een grote vierkante parasol bestellen, smaakt verrukkelijk.
De Lucca-kenners hebben gelijk; dit stadje is een must.
Om half acht nemen we de trein terug en op het Florentijnse station eten we een bijzonder matige maaltijd. Met de stadsbus zijn we laat weer terug op de camping.

maandag 16 juni

In de ochtend maken we eerst Frits en Yvonne blij met Telegraaf en Volkskrant, waarna Frits ons blij maakt met een smeerbeurtje voor onze fietsen plus enkele nuttige adviezen.
Dan gaan we weer op stap. Vandaag is Siena aan de beurt, bereikbaar in anderhalf uur snelbus vanaf Florence CS.
Bij aankomst krijgen we al een prachtige blik op de stad. Ligt Florence in een dal, Siena ligt op een heuvel, met de Dom als hoogtepunt.
Ook hier kunnen we ons laten verrassen, want we hebben nauwelijks informatie vooraf. Op een fietstocht neem je geen reisgidsen mee.
Bij de bakker kopen we eerst een stuk ‘panforte’, de plaatselijke lekkernij met honing, noten en vruchten. Dat is meteen genoeg voor de hele dag, want het is een verrukkelijke brok calorieën waar we de rest van de week weer behoorlijk voor moeten fietsen. Samen met een liter melk is dat onze lunch aan de voeten van een mooi standbeeld, voordat we het oude centrum gaan verkennen.
Siena is een prachtig stadje, groter dan Lucca, met hoge huizen in smalle straatjes, waardoor de geluiden zo anders klinken, pleintjes, doorkijkjes, héél steile steegjes, bijzondere winkels.
Ook hier een heel verrassend plein, het Piazzo Del Campo, schelpvormig, schuin-oplopend en geheel omringd door mooie huizen plus Palazzo Pubblico. Hier willen we graag naar binnen en de toren op, maar de rijen zijn ons te lang.
Dan naar de Dom, overweldigend qua interieur. We dwalen er heel lang rond; het houdt maar niet op met die kunstschatten, kapellen, beelden en marmeren vloeren. Het mooist is nog de Libreria Piccolomini. Alle wanden en het plafond ongelooflijk mooi beschilderd’ wat een heldere kleuren!
We hadden alleen een kaartje voor de Dom gekocht, maar inmiddels zijn we benieuwd naar de overige kunstschatten en we ruilen ons kaartje in voor een all-in ticket.
Hiermee bezoeken we ook het Museum, de Crypte en het Baptisterium. Via het museum kunnen we een hoge oude muur van binnenuit beklimmen en krijgen boven een fabelachtig schouwspel over de stad en de omringende heuvels. Het is al het eind van de middag en de zon staat precies in de goede hoek.
In de bus terug eten we ons diner: een grote bak MacDonalds Ceasar Salad; heerlijk en eindelijk weer eens verse groente.
Op het campingterras, bij het voetbalscherm, treffen we Frits en Yvonne, met wie we een heel gezellige avond hebben. Morgen gaan zij verder richting Rome.