2. Door Ardennen en Eifel naar Luxemburg

maandag 19 mei

Na een drukke ochtend stappen we tegen twaalven op de fiets. De zon schijnt zo nu en dan en de temperatuur is best aardig.
Evert Jan neemt nog een paar foto’s van ons en dan peddelen we de Googstraat uit.
Het grote avontuur is begonnen.
De fietsen zijn behoorlijk zwaar bepakt, terwijl we toch echt heel goed hebben nagedacht over de hoeveelheid bagage. Al deze kilo’s moeten we met onze eigen benen door Europa gaan vervoeren!!
Twintig minuten later staan we op het station van Nieuw-Vennep. Het is nog een toer om de fietsen in de trein te tillen; het moet pijlsnel gebeuren en de conducteur fluit al. Het overstappen op Schiphol gaat wat relaxter en in Utrecht ook. De treinreis vliegt voorbij en om half vier stappen we uit in Maastricht.
Na een bezoek aan Albert Hein (cup-a-soup, noodles en sla voor vanavond, batterijen, zoetjes en melk) zijn we dan toch echt aan ‘boekje 1 van Benjaminse’ begonnen.

Op de weg naar Bemelen begint het heel licht te stijgen en na dit dorp is een klim van 11%. Dat valt wel even tegen.... Van stijgen ga je hijgen. Annelies redt het niet meer, zelfs niet in de laagste versnelling, en stapt af om de weg lopend te vervolgen. Romano is heel stoer... hij haalt het!
Intussen is het wel mooi om ons heen: het bekende zuid-Limburgse groene heuvellandschap. We zijn er al vaak geweest; het blijft mooi.
Ruim 2,5 uur lang gaan we heuvel-op, heuvel af. Bij Gulpen rijden we verkeerd; dat zijn een paar onnodige kilometertjes.
Het is heerlijk om naar omlaag te mogen suizen, maar daarna moeten we steeds weer omhoog... Annelies doet dat telkens lopend.
Om kwart voor zeven zijn we Epen voorbij en houden we halt bij camping De Helberg. Ons tentje staat snel en in de keuken maken we snel ons avondeten klaar. Gezeten op een bankje voor de boerderij, met uitzicht op de groene heuvels, eten we het op.
Het blijft nog lang licht, maar het wordt snel kouder. Met allerlei extra laagjes kleding duiken we onze donzen slaapzak in.

Dagafstand 37 km (7,3 in Zuid-Holland + 29,7 in zuid-Limburg)

dinsdag 20 mei

Om half negen worden we warmpjes wakker, want de zon schijnt in de tent. Wat hebben we het koud gehad! Ook nu is de temperatuur nog frisjes. Geen ontbijt, wel douche en babbelen met de buren. We doen kalm-aan en pas om half elf zitten we op de fiets. Dat moeten we nog wat sneller leren te doen!
Twintig minuten later rijden we België binnen en rond 11.45 uur het dorp Moresnet met een bakker die belegde broodjes verkoopt; de overbuurman heeft een flesje melk. Even buiten het dorp, met uitzicht op een enorm hoge spoorbrug, brunchen we op een bankje in de zon.
Dan rijden we een paar uur lang door het natuurgebied ‘De Hoge Venen’. Alles is hier drietalig in dit zgn. Ostkanton.
Om 15.00 uur drinken we koffie in een restaurant aan een stuwmeer bij Mospert, waarna nog vele kilometers, vaak stijgend, volgen. We hebben het echt wel zwaar! Om bij te komen rusten we een half uurtje met stroopwafels en sudoku’s midden in het bos. Daarna gaat het weer wat beter.
Bij Sourbrodt rijden we weer even verkeerd, maar we vinden de route snel terug. Intussen zitten we met het probleem dat we geen winkels meer vinden. Als het eenmaal zes uur is geweest, is alleen een frietje buiten de deur nog een mogelijkheid, maar ook snackbars zijn niet te vinden in deze stille regio met kleine dorpjes.
Vooral Romano ‘zit er doorheen’; vlak voor Weywertz, om een uur of zeven, stapt hij zowaar, voor het eerst, van de fiets af bij een steile helling. Tot nu toe heeft hij alle klimmetjes op eigen beenkracht gehaald, hetgeen bewonderenswaardig is. Geen schande om eens af te stappen; dat spaart de knieën.
Al wordt het laat, we rijden toch maar verder, want er moet toch gegeten worden. In Bütgenbach vinden we eindelijk, om kwart voor negen, een cafeetje dat pizzabroodjes kan serveren. We nemen er elk twee, plus rode wijn, want dat hebben we wel verdiend.
We komen er helemaal van bij, na deze ongepland lange fietsdag.
Anderhalve kilometer verder is een camping. Als we er om 21.45 uur binnen rijden, is er geen open receptie meer; wel genoeg plaats. De enige medebewoners zitten in 1 caravan en 1 camper.
Bij invallende schemer zetten we snel de tent op. Het toiletgebouw zit op slot, maar de Engelse dame van de camper biedt met haar sleutel uitkomst. We leggen steentjes tussen deur en drempel om het gebouw toegankelijk te houden. Na de douche voelen we ons weer heerlijk en net als gisteren gaan we ‘aangekleed’ slapen.

Dagafstand 70 km
Reisafstand 109 km

woensdag 21 mei

Deze nacht was nog kouder dan de vorige; eigenlijk hebben we hier niet zo op gerekend. We hebben wel genoeg warme kleding meegenomen, maar blijken dat nu vooral ‘s nachts aan te moeten trekken.
En als het eindelijk wat behaaglijker wordt, beginnen vroege vogels lawaai te maken. We slapen tot een uur of negen door, wat niet bepaald de bedoeling is, maar we zijn ook zo uitgeput van gisteren....
Toch zitten we ook nu om half elf op de fiets. Dezelfde tijd als gisteren, maar nu stonden we 40 minuten later op; we leren het al.
We melden ons keurig netjes bij de receptie om te betalen. Daarna constateert Romano dat zijn band vrijwel plat is. Lek of leeggelopen??? Laten we hopen op het laatste. Romano
hanteert de fietspomp en dan gaan we toch echt op weg.
De eerste hellingen vallen alweer flink tegen, maar we weten dat we vandaag vooral veel gaan dalen. Het Benjaminse-boekje geeft een schat aan informatie over hoogte en afstanden, zodat we steeds weten waar we aan toe zijn.
Om half twaalf zijn we in Büllingen, waar we veel tijd verliezen aan boodschappen in drie verschillende winkels. Na een kwartier fietsen gaan we al weer brunchen, zodat we eigenlijk pas om 13.15 uur, warm en met volle maagjes, aan onze route beginnen.
Veel dalen dus, maar tussendoor ook wel weer diverse klimmetjes. Romano blijft de betere klimmer, maar kiest nu ook wat vaker voor afstappen en lopen. Hij is nog moe van gisteren.
Hij moet ook nog twee maal zijn achterband bijpompen.
Op een gegeven moment zijn we de Ardennen uit en rijden we de zuid-Eifel in. Hier is het genieten.... al die heerlijke afdalingen... Dat schiet lekker op.
Om half drie tracteren we onszelf op koffie in Schönberg; bij dit tempo mag dat wel, want hierna kunnen we nog heel wat kilometertjes maken (denken we...). Een kwartier na de koffie verklaart Romano zijn band voor LEK en gaat hem verwisselen.
Dat is een hele klus die ruim drie kwartier kost. Maar hij speelt het klaar om het losgemaakte wiel weer keurig terug te plaatsen, remmen en fietscomputer weer precies af te stellen en zijn rijwiel weer rijklaar te krijgen.
Zo trappen we ons in kleine stukjes door de dag heen. Maar nu is het getreuzel voorbij; we maken nog vele mooie kilometers; zelfs een stukje in Duitsland, het derde land van de tien landen waar de weg naar Rome doorheen voert.

We volgen het Ourdal, dat er prachtig uitziet. De dalende zon geeft alles een mooi licht, de bermen staan vol bloemen en op de hellingen zien we heel veel gele brem. Ook hier en daar een bloeiende appelboom of kers.
Het lijkt ook wel of we wat meer geoefend raken als we heuvel-op moeten. Misschien omdat we zo vaak heerlijk heuvel-af gaan en daar nieuwe energie uit halen.
We besluiten door te rijden tot we een mooi plekje zien om wild te kamperen. Echter, ons drinkwater is op. In Weveler belt Annelies zomaar ergens aan; een vriendelijke vrouw is natuurlijk bereid om onze flessen te vullen. Een kilometer verder is een weilandje aan de Our; een uitgelezen plekje. Het lijkt ook wel of het hier iets warmer is.
Het is half zeven als we daar ons kampje maken. Het gasflesje gaat voor de eerste keer aan om cup-a-soup te maken. Ons diner bestaat verder uit broodjes en fruit. Nog voor het donker is, jaagt de avondkou ons de tent in, voor twee sudoku’s, een beetje lezen/typen en dan slapen.

Dagafstand 44,5 km
Reisafstand 153,5 km