5.Van Basel via Oostenrijk +Liechtenstein tot Chur

INTERMEZZO

Zo maar een gedachte op de fiets:
‘De wereld is heel erg groot. Dat merk je vooral als je de wereld rond vliegt. Dat merk je weer op een geheel andere manier, wanneer je een stuk van Europa meter voor meter met eigen beenkracht aan het veroveren bent.’


vrijdag 30 mei

We horen in de nacht flink veel regen op ons tentdak vallen, maar tegen half negen beginnen de vogels weer te zingen, een teken dat het droog is. De zon komt er ook weer bij. We nemen een duik in de Rijn (brrr) en in het zwembad (heerlijk).
Als we half ingepakt zijn, bestellen we een heerlijk ontbijtje op het campingterras: verse broodjes, koffie/thee. Intussen gaat de laptop even open en dat trekt de aandacht van de campingbaas. Gisteren zei hij ons, dat er geen internetmogelijkheid was, nu zegt hij dat hij Wifi heeft. We proberen dat uit, maar we krijgen zijn netwerk toch niet te pakken. Als hij hoort dat het ons gaat om het uploaden van een reisverslag met foto’s, mag dat op zijn laptop.
Zo zit Annelies even later in het kantoortje en actualiseert de Ithaka-website. Het mag niet al te lang duren, dus de foto’s krijgen geen onderschrift. Ook geen eigen mail lezen; in de gauwigheid ziet ze wel heel veel IRIS-mail. Werk aan de winkel dus, maar niet hier en niet nu.
Pas om kwart over elf rijden we, we doen inkopen in het centrum en zoeken ons een weg uit dit plaatsje om de route weer op te pikken. We moeten een stukje over een fietspad langs de snelweg. Daar neemt Romano even de tijd om te onderzoeken waarom de fiets van Annelies al een paar dagen zo raar tikt. Hij rijdt wat rondjes, prutst wat bij de trappers en smeert voor de zekerheid de ketting. Het helpt niet; integendeel, nu maakt ook nog de achterrem een raar geluid.
Zeven kilometer verder staan we in Rheinfelden voor de deur van een fietsenmaker, maar het is net middagpauze tot half twee. Dan maar door naar het centrum, op zoek naar internet. Dat is in de bibliotheek, maar die is zelfs tot twee uur dicht.
Een en ander brengt ons tot het volgende plan: Romano gaat met alle bagage in een parkje zitten. Annelies fietst terug naar de fietsenmaker. Daar wordt de fiets vakkundig bekeken; er zit ruimte bij de lagers van de trappers; het remgeluid komt door gemorste kettingolie.
Ook vindt hij de banden veel te zacht. Alles wordt in orde gemaakt, maar het duurt wel een uurtje. Inmiddels is de bibliotheek open. Romano blijft geduldig op de bagage passen, terwijl Annelies een uur lang IRIS-werk doet. En passant leest Annelies op nu.nl over het enorme onweer dat delen van Belgie, Frankrijk, Duitsland en Italie heeft getroffen. Dat is gelukkig aan ons voorbij gegaan, maar we moeten wel aan het randje gezeten hebben; we hebben donkere luchten gezien.
Om vier uur gaan we eindelijk helemaal echt op weg. Het is zonnig en behoorlijk heet maar we hebben nog geen 10 kilometer achter de rug, dus daar moet nog wel iets bij vandaag. En dat lukt ook prima. We peddelen lekker langs de brede Rijn, langs lieve plaatsjes en door schaduwrijke bossen. Het gaat een beetje op en neer, maar dat kunnen we nu wel hebben. Eén lastige helling plaagt ons, maar ook daar komen we overheen.
In Möhlin kopen we avondeten, water en wijn.
Het mooie stadje Laufenburg is grensplaats; het heeft een Zwitsers en een Duits stadsdeel, verbonden door een oude brug met in het midden een grenspaal. Aan de Duitse kant voert een heel sfeervol, maar ook heel steil klinkerstraatje ons weer naar vlakke wegen.
Voorlopig rijden we weer even in Duitsland. Gelukkig hebben we ook nog een euro-portemonnee.
Aan de hemel zien we dreigende stapelwolken, maar ze lijken niet dichterbij te komen.
Tegen acht uur ontdekt Romano eindelijk een geschikt plekje voor de tent: een oud boomgaardje aan de bosrand, ver van de weg. We ploegen door het hoge gras en slaan ons kampje op. Pal tegenover ons, op de Zwitserse oever, staat een enorme kernreactor stoom af te blazen, maar gelukkig verknoeit dit ons uitzicht niet; de fruitbomen staan ervoor.
Romano kookt ons potje, bij steeds dreigender wordende lucht en zelfs enkele druppels. De kant-en-klaar bami van Knorr smaakt verrukkelijk; de rosé natuurlijk ook.
Aan de rand van het veld staat een bankje; door het borsthoge gras waden we erheen en we genieten een poosje van de avondlucht waar in de verte een groot onweer moet woeden. Wij krijgen alleen regen en met de tikkende druppels op het tentdak vallen we al snel in slaap.

Dagafstand: 43 km
Reisafstand 743 km

zaterdag 31 mei

Het is praktisch de hele nacht blijven regenen. We komen pas in aktie als het, kort na half tien, droog is geworden. Annelies gaat typen en Romano thee zetten. Zoals altijd gaat het inpakritueel heel rustig-aan, zodat we pas om kwart over elf op de fiets zitten, binnen een kwartier al in de supermarkt van Dogern lopen, na een half uurtje fietsen al brunchen in het stadsparkje van Waldshut en bij de grenspost naar Zwitserland nog eens de afwas doen.
Zo is het al tegen tweeën en we hebben nog geen tien kilometer op de teller.
Ons voornemen van vandaag is toch de zestig km te halen, dus we rijden de hele middag, met één koffiestop (maar wel meteen twee kopjes p.p.) over vrij gemakkelijke wegen in oostelijke richting. We schieten heerlijk op, bij lekker weer.
De lucht is vol wolkenformaties; aan de ene kant nog mooi wit, aan de andere kant dreigend grijs, maar gelukkig met weinig beweging. We zitten kennelijk nog steeds aan de rand van het slechte weer; daar boffen we geweldig mee.
We zien boerendorpjes, veel koeien, een husky-kennel, volkstuintjes, kleine akkers en veel spoorrails. In het nauwe Rijndal loopt al het vervoer naast elkaar: water, autoweg, fietspad, trainrails en dat dan dubbel (Duitse en Zwitserse kant).
Tegen zevenen nemen we tijd voor een avondboterham in het ‘slotpark’ van Andelfingen.
Inmiddels hebben we de Rijn verlaten en loopt onze weg langs de rivier de Thur.
Als we daarna, even voorbij het gehucht Dätwil, een verkeerd landweggetje inslaan en volkomen onnodig een steile klim volbrengen, heeft dat wel tot gevolg dat we in de verte de eerste sneeuw kunnen zien!! We naderen de Alpen!!
Eenmaal op de goede weg beland, blijken we door een prachtig bos te moeten rijden; bij een bocht van het pad zien we een mooie vlakke plek aan de rivier, precies bij een kiezelstrandje. Het is nog iets te vroeg om te stoppen (kwart voor acht), maar dit is te mooi om aan voorbij te rijden. We zetten snel de tent op en nemen, gewapend met zeep en shampoo, een duik in de koude rivier. (Even op een rij voor de statistieken: we hebben nu gezwommen in de Our, de Moezel, de Rijn en de Thur.)
Er liggen resten van een houtvuur en een heleboel takken. Romano sprokkelt er nog wat aanmaakhoutjes bij, Annelies draagt een nog in Frankrijk gekochte daklozenkrant aan en zowaar...., ondanks het vochtige hout lukt het onze jonge woudloper om een prachtig kampvuur te stoken. Dit ontbrak nog aan onze kampeergeluk.
Inmiddels zijn alle wolken verdwenen; we kijken tegen een mooie nachthemel aan.

Dagafstand: 59 km (doel net niet gehaald)
Reisafstand 802 km

zondag 1 juni

Voor het eerst deze reis hebben we de wekker gezet: om half acht zelfs. Een kwartier later staan we ons bibberend te wassen in de snel-stromende rivier. Om 9 uur precies rijden we.
Het eerste stuk is een ongeplaveide bosweg; ja, dat krijg je als je je niet helemaal aan de Benjaminse-route houdt.
Als we om half elf de eerste stop houden bij een benzinepomp-supermarktje, staat er al bijna 20 km op de teller. We zijn er wel al moe van, want er is heel wat tegenwind.
De oogst van de winkel wordt even later, ergens op een bankje, opgegeten/-gedronken. Dat is in een buitenwijk van Frauenfeld en in diezelfde plaats, bij het station, ontdekken we even later een ‘internet-corner’. We zijn daar heerlijk een uurtje zoet, onder het genot van een kopje koffie.
Het is al tegen half twee, als we eindelijk voortgaan met het plan waartoe we de wekker gezet hadden: vandaag eens heel veel km. maken. En het gaat de hele middag ook heel lekker. Wel op en neer, maar daar zitten we niet meer zo mee; opnieuw gaat het door het boerenland en door lieve dorpjes.
Het valt op, dat hier kleine akkertjes zijn en dat er nergens hekken, sloten of greppels zijn. Dat maakt dat het er heel lieflijk uitziet.
Zo nu en dan zien we Zwitsers lopen met een brief in de hand. Er is vandaag een groot referendum over diverse maatschappelijke hete hangijzers, zoals het zorgstelsel en de inburgeringsproblematiek.
Intussen is ook wel te merken dat Zwitserland gastland van het komende EK voetbal is. In Basel zagen we al, hoe allerlei voorzieningen in allerijl gereed gemaakt worden; ook rijden er overal auto’s met vlaggetjes. Alleen die geheel versierde straten, zoals de oranjegekte in Nederland, dat zien we hier toch niet.
De kilometers asfalt vliegen weer voorbij. Op een gegeven ogenblik heeft Annelies echt even behoefte aan ‘de benen omhoog’ in een mooi groen weitje. Een goed moment om even naar Susanne te bellen om telefonisch even op haar verjaardagsfeestje (morgen 30 jaar!) aanwezig te zijn en te vertellen waar we inmiddels uithangen. Ze is zeer onder de indruk van het feit dat we nog maar 40 km voor Oostenrijk zitten.
Het is weer heel erg warm vandaag en we verwerken heel wat liters vocht. Water uit de overal aanwezige dorpspompen, melk uit de winkel, maar... nu ook eens melk regelrecht van de koe. Bij een van de boerderijen die we passeren is een ‘melkautomaat’, gekoppeld aan de tank. Een puike uitvinding! Later zien we er nog meer.
Op de route van vandaag is ook een veerpontje over de rivier de Sitter. Hoewel dat op zondag om 17.00 blijkt te sluiten en wij om 17.15 daar aankomen, hebben we weer geluk. De pontbaas, ook café-houder, heeft schoonfamilie-reünie en is best bereid om tussendoor voor ons even een patatje te bakken en ons daarna over te zetten.
Het patatje, besproeid met lokale witte wijn, smaakt verrukkelijk. Daarna gaan we in een soort praam naar de overkant.
Rivieren hebben de akelige eigenschap om het laagste punt in het landschap te zijn. Daarom moeten we aan de overkant weer heel erg omhoog; ploeteren met die zware fietsen in de avondhitte. De beloning is het zicht op een prachtig kapelletje in het dorp Degenau.
Over uitzicht gesproken, al de hele middag zien we in de verte hoge toppen met sneeuwvelden. Dat geeft echt een Zwitserleven-gevoel.
Na het dorp Degenau raken we aan het dwalen; er gaat iets fout met onze interpretatie van de routebeschrijving, dus we nemen onnodige hellingen en komen in heel ander dorpjes uit dan de bedoeling is. We zetten de ingeslagen verkeerde weg toch maar voort en komen op alternatieve wijze toch waar we wezen willen, in de stad Arbon aan de Bodensee. Dit enorme meer, dat aan drie landen grenst (Zw, Dld en O’rijk) zagen we het laatste half uur ook al prachtig liggen.
Het is een verrukkelijke, kilometers-lange afdaling naar Arbon; we voelen ons weer zeer beloond na alle klimmetjes van vandaag. Aan de oever van het meer heerst een gezellige vakantiesfeer. Ook al is het nog maar net juni, bij zo’n temperatuur en op zondagavond krijg je vanzelf zo’n sfeertje.
Langs de hele Bodensee loopt een fietsroute en wij doen een deel daarvan. Heel leuk, door sjieke vakantievillawijkjes, langs het water, langs de light rail, door parken... Ons doel is de camping bij Altenrhein en die bereiken we om 21.00 uur precies. Dat is 12 uur na onze start vanmorgen in het bos van Dätwil.
Deze camping staat aan de Rijn, die hier grensrivier is tussen Zwitserland en Oostenrijk. Ofwel... als we vanuit de tent een steentje gooien in oostelijke richting, komt dat in Oostenrijk terecht.
Na het opzetten van de tent en een duik in het zwembad, houden we een soupeetje in het gras, met alles wat nog in de picknicktas zit, besproeid met de rode wijn die we bij de veerpontbaas gekocht hebben.
Tot slot gaan we op het terras genieten van de luxe van zachte stoelen onder je billen. Romano heeft een sigaartje, Annelies tikt haar verhaal.
Het was alweer een mooie dag.

Dagafstand: 85 km (doel gehaald)
Reisafstand 887 km

maandag 2 juni

De verjaardag van Susanne; we hebben haar kort na middernacht al gesproken en gefeliciteerd.
We duiken in het zwembadje, ontbijten op het campingterras en rijden pas om kwart over elf weg. Eigenlijk wat laat, maar ook wel lekker, zo’n rustochtendje.
Het is al heel erg heet, maar ook een verfrissende wind, al waait die wel uit de verkeerde hoek, nl. ons tegemoet. We rijden zo’n 30 km langs de Rijn, voordat we via een brug over het water Oostenrijk kunnen binnenrijden.
De laatste vijf Zwitserse kilometers zijn heel grappig; de plaats Oberriet heeft kennelijk een vogelverschrikkerwedstrijd georganiseerd en er staan er zo’n 250 langs de weg. Ze begeleiden ons het land uit.
De route voert slechts 12,5 km door Oostenrijk; dat doe je in een uurtje. Wij maken daar meer van door in Nofels een fietsenmaker (Romano’s kettingscherm zit los) en de Spar te bezoeken. Beide stops zijn zeer succesvol. We lunchen op een bankje bij de kerk en rijden dan snel verder.
We blijven pal zuid rijden. Helaas gaat het steeds harder waaien en we moeten echt kracht bijzetten; heel vermoeiend. Gelukkig is de weg vrij vlak; we rijden door het groen en de besneeuwde Alpentoppen komen steeds dichterbij.
Om 17.00 uur rijden we het vorstendom Liechtenstein binnen. Dat is even schrikken, want we moeten heel steil omhoog naar de plaatsen Mauren en Eschen. Rondom ons hoge bergen. Na Eschen hebben we het ergste gehad en mogen we weer door dalen rijden; opnieuw hebben we de Rijn aan onze rechterhand. De wind is inmiddels toegenomen tot kracht 5 of 6 (schatting Romano), terwijl het onverminderd warm is.
We hadden vandaag ook dit land weer willen verlaten, maar we zijn te moe om de grens te halen. Op een weitje, in de beschutting van een stuk bos, zetten we de tent in het knie-hoge gras op.
We koken een lekker potje Knorr kaas-spaghettischotel, wijntje erbij en yoghurt toe.
We hebben een geweldig uitzicht: links-voor zijn de besneeuwde toppen, nu behoorlijk dichtbij, rechts-voor is een groene berghelling met een hooggelegen dorpje waar op een gegeven moment de lichtjes aangaan; vlak voor ons grazen de koeien met bellen om hun nek. Rondom dreigende wolken, maar we zien de buien lekker in de verte overdrijven.
We zijn weer eens net zo moe als tien dagen geleden in de Ardennen; toen kwam het van de eerste hellingen, nu komt het van 50 km tegenwind.

Dagafstand 64 km
Reisafstand 951 km